گروه ۳۲

در کوی خرابات، کسی را که نیاز است

هشیاری و مستیش همه عین نماز است

آنجا نپذیرند صلاح و ورع امروز

آنچ از تو پذیرند در آن کوی نیاز است

اسرار خرابات به جز مست نداند

هشیار چه داند که درین کوی چه راز است؟

تا مستی رندان خرابات بدیدم

دیدم به حقیقت که جزین کار مجاز است

خواهی که درون حرم عشق خرامی؟

در میکده بنشین که ره کعبه دراز است

هان تا ننهی پای درین راه ببازی

زیرا که درین راه بسی شیب و فراز است

از میکده ها ناله دلسوز برآمد

در زمزمه عشق ندانم که چه ساز است؟

در زلف بتان تا چه فریب است؟ که پیوست

محمود پریشان سر زلف ایاز است

زان شعله که از روی بتان حسن تو افروخت

جان همه مشتاقان در سوز و گداز است

چون بر در میخانه مرا بار ندادند

رفتم به در صومعه، دیدم که فراز است

آواز ز میخانه برآمد که عراقی

در باز تو خود را که در میکده باز است

المنه لله که در میکده، باز است

زان رو که مرا بر در او، روی نیاز است

خم ها، همه در جوش و خروش اند ز مستی

وان می که در آن جاست، حقیقت، نه مجاز است

از وی، همه، مستی و غرور است و تکبر

وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان

کوته نتوان کرد که این قصه، دراز است

بار دل مجنون و خم طره لیلی

رخساره محمود و کف پای ایاز است

بردوخته ام دیده چو باز از همه عالم

تا دیده من بر رخ زیبای تو، باز است

در کعبه کوی تو، هر آن کس که بیاید

از قبله ابروی تو در عین نماز است

ای مجلسیان، سوز دل حافظ مسکین

از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

المنه لله که در میکده باز است

زآن رو که مرا بر در او روی نیاز است

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی

و آن می که در آنجاست حقیقت نه مجاز است

از وی همه مستی و غرورست و تکبر

وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بر خلق نگفتیم و نگوییم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان

کوته نتوان کرد که آن قصه دراز است

پای دل مجنون و خم طره لیلی

رخساره محمود و کف پای ایاز است

بر دوخته ام دیده چو باز از همه عالم

تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

در کعبه کوی تو هر آن کس که درآمد

از قبله ابروی تو در عین نماز است

ای مجلسیان سوز دل حیدر مسکین

از شمع بپرسید که در سوز و گداز است

در کوی خرابات کسی را که نیازست

هشیاری و مستیش همه عین نمازست

آن جا نپذیرند نماز و ورع و زهد

آنچ از تو پذیرند درین کوی نیازست

تا مستی رندان خرابات بدیدم

دیدم به حقیقت که جزین جمله مجازست

اسرار خرابات به جز مست نداند

هش یار چه داند که درین کوی چه رازست

خواهی که درون حرم عشق خرامی

در می کده بنشین که ره کعبه درازست

از می کده ها ناله جان سوز برآمد

در زمزمه عشق ندانم که چه سازست

در زلف بتان تا چه فریب است که پیوست

محمود پریشان سر زلف ایازست

زان شعله که از روی بت حسن برافروخت

جان همه مشتاقان در سوز و گدازست

هان تا ننهی پای درین راه به بازی

زیرا که درین راه بسی شیب و فرازست

چون بر در می خانه مرا راه ندادند

رفتم به در صومعه دیدم که فرازست

آواز ز می خانه بر آمد که نزاری

درباز تو خود را که در می کده بازست